古文观止 哲学 理论 常道 在于 赋于 主于身 王守仁
咏物 常道 在于 赋于 身谓 人物 天地 有乎 变者 乎感 恻隐 羞恶 辞让 是 王守仁
中庭 漂忽 早梅 晚菊 枯荣 神作意 客子 归途 蹀躞 霜蹄 穷林 赋于 陈造
无知 所得 赋于 邵雍